راهنمای خرید سوئیچ شبکه
در این مطلب قصد داریم تا شما را با کارآیی و عملکرد سوئیچ شبکه آشنا کرده و در ادامه شما را در خرید سوئیچ های شبکه راهنمایی کنیم. با طیف نیوز همراه باشید… .
معرفی Network Switch
سوئیچ شبکه یک دستگاه سخت افزاری است که باعث ارتباط بین چندین دیوایس و یا تجهیزات شبکه می شود و با استفاده از این ویژگی شما می توانید دستگاه های محیط کاری خود را مانند کامپیوترها، چاپگرها، ذخیره سازها و هر دستگاهی که مجهز به درگاه LAN باشد را به هم ارتباط دهید. شما با متصل کردن سوییچ شبکه به روتر و مودم، امکان دسترسی به اینترنت را برای آن فراهم می کنید و از این طریق تمام دیوایس های متصل به Network Switch به اینترنت متصل می شوند. گفتنی است که سویچ ها قابلیت اتصال با یکدیگر را نیز دارند.
انواع سوییچ شبکه
سوئیچ شبکه از نظر مدیریت داده های شبکه به دو دسته، سوییچ مدیریتی و سوئیچ غیر مدیرتی تقسیم می شوند.
سوئیچ های مدیریتی
این نوع سوییچ ها به دلیل داشتن قابلیت تنظیم، امکان طبقه بندی اولویت های ترافیک شبکه را به کاربر می دهد که از این طریق می توان اطلاعات مهم را به سرعت جا به جا کرد. همچنین این قابلیت به دلیل شناسایی خرابی ها، از تحمیل هزینه های بالا جلوگیری می کند. سوییچ های مدیریتی از قابلیت QoS نیز برخوردار است که این امر باعث می شود که سوئیچ شبکه، پهنای باند زیر مجموعه داده ها را در اولویت قرار دهد و در نتیجه پهنای باند بیشتری را به شبکه اختصاص می دهد و از ورود آی پی اطمینان حاصل می شود.
سوئیچ های مدیریتی بیشتر توسط کاربرانی استفاده می شود که احتیاج به پاسخ میلی ثانیه ای دارند؛ مخصوصا ارگان ها و سازمان هایی که نیاز دارند شبکه های خود را از راه دور، مدیریت و رفع اشکال کنند. در نتیجه از این نوع سوییچ شبکه در تمامی مکان هایی که نیاز به مدیریت و نظارت دارند، استفاده می شود.
سوئیچ های غیر مدیریتی
همانطور که از اسم این نوع سوئیچ شبکه پیدا است، بر اساس عملکردی که توسط تولیدکننده در آن اعمال شده است، کار می کند و قابلیت مدیریت شدن ندارند. این نوع Network Switch ها نیازی به ساختارچینی ندارند و زمانی که به برق متصل می شوند، تمامی دستگاه هایی که به آن ها متصل می شوند را، با هم در ارتباط قرار می دهند. این سوییچ ها به دلیل نداشتن توانایی مدیریت، نمی توان از راه دور بر عملکرد آن ها نظارت داشت و مشکلات ایجاد شده در شبکه را رفع کرد. گفتنی است که بعضی از این سوییچ ها را می توان از نزدیک مورد نظارت قرار دارد و به وسیله شاخص LED و سوییچ DIP ساختاربندی می شوند. از این نوع سوئیچ شبکه برای شبکه های کوچک مورد استفاده قرار می گیرند.
این نوع سوئیچ شبکه امکان اتصال دستگاه های موجود در یک محیط را به راحتی می دهد و همچنین انتقال اطلاعات بین آن ها را بدون هیچ محدودیتی ایجاد می کند. می توان آن ها در دسکتاپ ها و یا در رک ها جایگذاری کرد و برای اتصالات سوییچینگ نسبت به سوییچ های مدیریتی مقرون به صرفه تر هستند. پس در نتیجه سوئیچ های مدیریتی به دلیل داشتن عملکرد و قابلیت های بهتر در نظارت و مدیریت دارای قیمت بالاتری نسبت به سوئیچ های غیر مدیریتی هستند، پس شما باید در هنگام خرید به نوع کارآیی که از سوئیچ شبکه دارید توجه کنید.
در ادامه به موارد دیگری همچون پورت، ظرفیت و لایه های Network Switch می پردازیم.
پورت
باید بدانید که که سوییچ های شبکه در بخش پورت ها به دو دسته خانگی و صنعتی-تجاری تقسیم می شوند. سوئیچ شبکه خانگی به 4 تا 8 پورت مجهز هستند اما در مقابل سوئیچ های صنعتی-تجاری دارای 16، 24، 32 تا نهایت 128 پورت می باشند. گفتنی است که برای فیبر نوری، پورت های مجزا وجود دارد. سرعت پورت سوییچ های خانگی برای انتقال اطلاعات تا یک گیگابیت بر ثانیه بوده و سرعت پورت سوییچ های صنعتی-تجاری تا 10 گیگابیت بر ثانیه در بازار موجود است. البته لازم به توضیح است که پورت هایی با سرعت 40 تا 100 گیگابیت بر ثانیه هم در دسترس قرار گرفته اند.
ظرفیت
تولییدکننده های سوئیچ شبکه برای ارائه کردن ظرفیت سوئیچ ها، از یک فرمول پیروی می کنند تا در هنگام قیاس آن ها با یکدیگر، کاربران دچار مشکل نشوند. این فرمول به این صورت است که، کمترین مقدار بسته های اطلاعات، 64 بایت در نظر گرفته شود و همچنین 8 بایت هم برای Preamble اختصاص داده شود و باید این اعداد را با یک InterframeGap جمع کرد که مجموع این عددها 96 بیت خواهد شد.
نتیجه آنکه طول Packet 672 بیت خواهد شد و ما در هر ثانیه شاهد انتقال 1.6 میلیون Packet اطلاعاتی از هر درگاه هستیم که اگر سوییچی دارای 16 پورت باشد، 25.6 میلیون پاکت اطلاعاتی در هر ثانیه جا به جا می شود.
لایه ها
ما در این بخش با لایه های سوئیچ شبکه آشنا می شویم که به لایه های دوم، سوم و هفتم تقسیم می شوند. از لایه دوم نسبت به باقی لایه ها بیشتر استفاده می شود و بعد از آن لایه سوم و هفتم استفاده می شود. لایه دوم در سوییچ های غیر مدیریتی استفاده می شود و از قابلیت آدرس دهی فیزیکی بهره می برد. این لایه نحوه متصل شدن دیوایس ها به دستگاه های دیگر را نشان می دهد. این سوئیچ شبکه قابلیت ذخیره تمامی آدرس های سخت افزاری را از زمان شروع فعالیت در خود ذخیره می کند و در نتیجه این کار باعث می شود که در مراتب بعدی انتقال اطلاعات به دیوایس مورد نظر دچار مشکل نشود. لایه سوم در سوییچ های مدیریتی استفاده می شود که نیاز به ایجاد ساختار دارند. این لابه ها نیاز به آدرس دهی به صورت آی پی می باشند.
